W Starym Testamencie słowo diakonia nie występuje, judaizm jednak zna określenia „służba” i „miłość”. Występują one w apelach proroków, przykazaniu miłości bliźniego, prawodawstwie roku jubileuszowego. Prawo żydowskie nakazywało, by w święto Purim każdy wierzący poszukał biedniejszego od siebie i ofiarował mu jakiś dar (Est 9,22). W Nowym Testamencie rzeczownik „diakonia” oznacza służbę miłosierdzia, do której zobowiązany był każdy chrześcijanin, w myśl słów z Ewangelii Mateusza: „Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście” (Mt 25,40).
Zostało zaprojektowane w 1925 r. przez prof. Richarda Boelanda jako znak misji wewnętrznej. Zgodnie z decyzją Eurodiaconii krzyż z koroną może być używany jako logo przez Diakonie Kościołów protestanckich w Europie.
Krzyż oznacza Boże miłosierdzie w Jezusie Chrystusie, który poniósł nasze grzechy na krzyż Golgoty. Korona oznacza Jego zmartwychwstanie, zwycięstwo nad śmiercią. Wraz z Chrystusem bierzemy udział w zwycięstwie Wielkanocy. Korona to także zapowiedź otrzymania „korony żywota” (Ap 2,10).