Oblicze ubogiego obliczem Chrystusa
W
dwutysiącletniej historii Kościoła wyraźnie odbija się sylwetka
Chrystusa – Dobrego Samarytanina. Los podróżnego napadniętego i
poszkodowanego przez zbójców, na wijącej się wśród gór drodze między
Jerozolimą a Jerychem, stał się dla Jezusa sposobnością do plastycznego
wyjaśnienia swoim uczniom: kto jest bliźnim. Cudzoziemiec – Samarytanin
z przypowieści Jezusa zasłużył zarówno na przydomek miłosiernego, jak
też na zawsze pozostawił świadectwo czynu miłości i bezinteresownej
troski o bliźniego. Opowiedziana przez Jezusa przypowieść przemawia nie
słowami, lecz czynami Samarytanina. Pomagając napadniętemu i
ograbionemu podróżnemu, zapewne uratował mu życie, a jednocześnie dał
początek nowej rzeczywistości w relacji: poszkodowany – pomagający,
rzeczywistości miłości.
Chrześcijanie zawsze pilnie wpatrywali
się w przykład miłosiernego Samarytanina i niejednokrotnie szukali
inspiracji w organizowaniu pomocy potrzebującym bliźnim. Posługa
chrześcijańskiej diakonii dopisuje wciąż nowe wersety do przypowieści
Jezusa o miłosiernym Samarytaninie. Świadectwo Samarytanina to znak
osobowy. Służba bliźniemu w dziełach miłosierdzia wymaga stałego
rozwoju i pogłębiania, dlatego Caritas podsumowując dziesięć lat
dotychczasowej działalności, stawia sobie pytanie o kształt misji
dobroczynnej Kościoła w przyszłości, zwłaszcza że bieżący rok wprowadza
nas w nowe milenium.
Cywilizacja miłości
Społeczność
międzynarodowa i społeczeństwo naszego kraju, wkraczając w trzecie
milenium nowożytnej historii, poszukuje wyraźnych znaków, które mogłyby
wskazywać drogę ku przyszłości. Rozwój cywilizacyjny, chociaż wniósł
ogromny postęp i przyczynił się do podniesienia standardu życia, nie
zlikwidował wielu odwiecznych problemów socjalnych. W trzecie
tysiąclecie wkraczamy ze świadomością wielu osiągnięć, jednak wespół z
ubogimi, bezdomnymi, uwikłanymi w uzależnienia i wyalienowanymi ze
społeczeństwa. Na przemierzanej z zapałem drodze w nowe tysiąclecie
mijamy wyciągających rękę żebraków, uchodźców, narkomanów, zakażonych
wirusem HIV, zrezygnowane twarze bezrobotnych. Wiemy, że próg
tysiącleci przekraczają wraz z nami niesprawiedliwość, dyskryminacja,
niedożywienie, sieroctwo. Obok niedostatków materialnych, wielu ludzi
dźwiga ciężar ubóstwa duchowego. Nieodparcie nasuwa się pytanie o
przyszłość mieszkańców Europy i Polski. Na jakich wartościach należy ją
budować, by wspólny dom stawał się bardziej sprawiedliwy i gościnny dla
wszystkich? Jakie wartości należy wybrać na, fundament trzeciego
tysiąclecia? Czy rozwinięta cywilizacja wypracowała zespół wartości i
norm, które mogłyby być uznane za wspólny, powszechnie uznawany etos?
Caritas
Internationalis i Caritas Europa po dogłębnej analizie i gruntowym
przygotowaniu w opracowanym planie jako cel strategiczny przyjęła
zmierzanie do cywilizacji miłości Caritas w Polsce – świadomością i
wolą współdziałania z rodziną Caritas w Europie i na świecie zwłaszcza
w rozwiązywaniu globalnych problemów – chce pozostać na śladach
człowieka potrzebującego i szerzyć kulturę ewangeliczną.
Następstwem
postępującej sekularyzacji, wkraczającej w różne dziedziny życia, jest
grzech przeciw bliźniemu. Cywilizacja miłości, dostrzegając w. postępie
społecznym wielką szansę i możliwości dla całej rodziny ludzkiej, chce,
by zdobycze myśli i osiągnięcia nowoczesnych technologii służyły
wszystkim ludziom.
Cywilizację miłości opisują:
– w
obliczu braku szacunku dla godności i naruszania praw człowieka;
manipulowania istotą natury ludzkiej, prób instrumentalnego traktowania
człowieka od genetycznych podstaw ludzkiej egzystencji poczynając –
prymat osoby ludzkiej nad materią
– wobec nierównego podziału naturalnych i wypracowanych dóbr, zawrotnego bogactwa części ludzkości – prymat „być” nad „mieć”
–
ze względu na rozpalane wciąż na nowo zarzewia konfliktów o podłożu
etnicznym, konfesyjnym oraz odradzających się tendencjach
nacjonalistycznych, przejawów nietolerancji, ksenofobii – zwraca uwagę
na prymat odpowiedzialności nad wolnością
– częste przejawy
niesprawiedliwości społecznej, bogacenie się kosztem innych, zagrożeń
sprawiedliwości, pokoju i solidarności międzyludzkiej, narastania
ubóstwa i alienacji mimo niewątpliwego postępu ekonomicznego – prymat
miłości nad sprawiedliwością.
o. Hubert
– Andrzej Matusiewicz OH
Fragmenty wykładu pt. „Kierunki Caritas w Polsce w najbliższych latach”